Bir dönem yaşadım; insanların mutlu olduğu, gülüp eğlendiği, birbirine saygılı olduğu, yardımcı olduğu ve içinde sevgi beslediği. Toplumun tüm dalları yeşeren yapraklar ve açan çiçekler gibiyken, şimdi köklerine zehir atılmışcasına dalları kuruyordu. Kim suçluydu? Ben mi, sen mi yoksa hepimiz mi?
Bir zamanlar; televizyona konuk olmak, televizyonda program sunmak, radyo programı sunmak, gazeteye veya herhangi bir dergiye yazı yazmak yani medya sektöründe bulunmak önemli, değerli ve zordu. İşinin ehli insanlar tarafından hazırlanır, yayınlanır ve bu imkanlara herkes kolay ulaşamazdı. İnsanların karşısına bir TV programı veya radyo programı için çıkan kişiler ; kendilerini her yönden geliştiren, genel kültür anlamında kendine bir şeyler katmış ve genelde idealist karakterdeki insanlardı ve bu durum zamanla kötüye giderek değişti.
Günümüzde bir çok insan sosyal medya aracılığı ile kendi yayınlarını yapabilir, eline aldığı bir telefon ile gazeteci(!) olabilir ve hatta bir film bile çekebilir. İnsanlar bir zamanlar televizyona çıkan kişilere, gazetecilere, aktörlere saygı duyar; onların sözünü önemserlerdi. Şimdi insanlar dinlemek veya anlamak değil, anlatmak istiyorlar. Biraz düşündüğümüzde günümüzde popüler olan şeyler genelde halkın sesini duyurabilceği programlar oluyor. Mesela “Konuşanlar” formatı buna güzel bir örnek veya sokak röpörtajlarının bu kadar revaçta olması. Gördüğümüz görseller ve işittiğimiz sesler beynimize kaydedilir ve günlük hayatımızda davranışlarımıza yansır. Kalitesizleşen medya sektörü ve sanat, kültürel anlamda yozlaşmış bir toplum yaratır. Her tarafta gazeticiler, şarkıcılar, aktörler, ünlüler var günümüzde. Eskiden bir avuç insan olan meslek grubu, şimdi herkesin yapabildiği(!), ve hakkında bilgi sahibi olduğu veya öyle olduğunu sandığını bir sektör haline geldi. Bu durum günümüzde ulaşabildiğimiz bir çok yayın organını gereksiz, niteliksiz içerikler üreten bir yer haline getirdi ve bizim asıl ulaşmak istediğimiz şeyleri bulmamızı çok daha zorlaştırdı.
İnsanlar İnternete ulaşamazken, bu kadar TV kanalı yokken, bu kadar radyo yayını yokken içeriklerin kalitesi daha yüksekti, şimdi çeşit çok gibi gözükse de içerikler genelde anlamsız ve gereksiz bir hal aldı. Her insana ulaşabilen bu içi boş içerikler toplandı, büyüdü ve kocaman bir çöplük haline geldi. Bu kocaman bilgi çöplüğü içerisinde ruh sağlığımızı korumak da epey zorlaştı, kafamızın içinde tekrar eden kötü şarkılar, anlamsız bir fotoğrafın önünde bir yorum ve onu okuyan robotik sesli bir yapay zeka, bunlara maruz kalan ve bunları beynimizi ne kadar etkiledikleri konusunda biraz düşünür ve çevrenizi gözlemlerseniz, bu tarz boş ve bilinçsiz hazırlanmış içeriklerin toplumu nasıl etkilediğini, ne gibi etkiler bıraktığını günlük sohbetlerinizde görebilirsiniz.
Kültürümüzü ve düşüncelerimizi kalitesiz bir hale getiren bu içerikler, davranışlarımıza ve günlük yaşantımıza etki ediyor. Hızla kalitesizleşen medya sektöründe, yeni ve özgün sanat akımlarının oluşması gelecek nesiller ve bizler için gerekli ve önemlidir. Bu konu hakkında saatlerce konuşabiliriz ve bunu gözlemleyebiliriz fakat konuşmak dışında bir şeyler de yapmak gerekiyor. Bunun için sanat ve medyayla uğraşan insanların içerik üretmeyi para kazanma odaklı değil, kültürel gelişim ve yeteneklerinin sergisi olarak görmelidir. Sanat insanlığa hizmetin, en güzel örneğidir.
Yorumlar kapalı.